Dikke voeten, verwarring en stoelmassages

Hai allemaal!!

Ja daar ben ik dan eindelijk in Sucre!!
Zo´n 2000 km in 2,5 dag, heavy hoor!
De reis van 22 uur naar Salta in het noorden van Argentinië viel alles mee, er waren een paar filmpjes en ja je slaapt toch ook wel veel. Dus kwamen we vrijdagmiddag aan in Salta, een leuke stad. Duidelijk wel anders dan Buenos Aires, wat veel Europeser, mondainer aandoet. Meer naar het noorden toe hadden de meesten ook een donkerdere huid en leek het een stuk armer op eerste gezicht. We hadden bij aankomst meteen een ticket naar de grens gekochtvoor de volgende dag, maar later op de dag kwamen we erachter dat we een ticket hadden voor het verkeerde grensplaatsje! Tsja La Quiaca en Yaquiba lijkt best op elkaar, zeker als je de Argentijnen hoort praten. Maar goed gelukkig konden we het ticket nog omruilen zodat we om half 6 ´s ochtends richting een noordelijkere stad zouden gaan, waarvandaan we verder naar La Quiaca konden. Dus wij hadden de wekker gezet, na op onze laatste avond in Argentinië steak en bier te hebben gegeten en gedronken (was groot die steak!!).
Maar de wekker liet het afweten en we werden om 6 uur wakker! Toch besloten we naar het busstation te gaan en daar bleek dat er nog twee andere buslijnen direct naar de grens gingen om 7 uur. Die zaten alleen vol dus moesten we afwachten of mensen misschien niet kwamen opdagen. En gelukkig mochten we mee met de laatste bus en waren we al half 2 bij de grens.
Alleen moesten we bij de grens nog wel 1,5 uur in de rij staan om een stempel te halen....
Toen we eindelijk in Bolivia waren werden we wel een soort van feestelijk ontvangen, want het was carnaval! Dat wordt in Bolivia voornamelijk gevierd door optochten met veel muziek en lawaai en het gooien van waterballonnen en spuiten met schuim. Heel grappig om te zien, maar niet zo fijn om over je heen te krijgen als je nog weer de bus in moet!
Want we hadden besloten maar gewoon meteen door te gaan. Er bleken namelijk directe bussen naar Sucre te gaan, waar wij eerder niks van wisten. Dus vannacht zaten we weer een hele nacht in de bus en ik moet zeggen dat dat toch wel de ergste rit was. Het eerste deel was namelijk over een onverharde weg door de bergen op 3000 meter en de bus was zo krakkemikkig dat je het idee had dat je op van die massagestoelen zat. Iedereen hobbelde en trilde mee en dat zorgde voor de nodige huilbaby´s, overgevende meisjes etc. En de geur van de meesten mensen was al niet zo lekker....
Maar goed, vanochtend zijn we dus uiteindelijk aangekomen in Sucre en hebben we lekker gedouched!
Sucre leek op eerste gezicht een beetje troosteloos, maar het regende dan ook en het was erg grijs. Nu wordt carnaval hier ook volop gevierd en schijnt de zon ook en is het een heel leuk stadje! Meer kan ik er nog niet over zeggen, dat volgt later.
We doen nu nog even rustig aan, want we zijn behoorlijk gaar van al die dagen bus, woensdag zijn de feestdagen hier ook voorbij en gaan we beginnen met langs het kantoor van PASOS te gaan.
Hopelijk gaat alles ook goed met jullie,
liefs Anna

PS. En die dikke voeten? die krijg je natuurlijk kado van al die dagen en nachten zitten...: heel oncharmant!!