Uyuni

Hai Allemaal!
Interviews zelf doen is leuk, maar het is nogal een gedoe om er echt mee te beginnen. We hebben er nu al wel een paar gedaan, maar je hebt ook gewoon dagen dat je bij allemaal mensen langsgaat die er steeds allemaal niet zijn of geen tijd hebben. En dat terwijl je zo graag productief zou willen zijn! Afgelopen woensdag werd ons werk ook nog bemoeilijkt door een staking van al het openbaar vervoer, waardoor we lopend naar de laaggelegen wijk el Tejar moesten lopen en dus ook weer daarna omhoog!
Deze zelfde staking boorde ons ook bijna het reisje naar Uyuni door de neus geboord. Alle vrachtwagens en bussen moeten namelijk van de regering extra belasting gaan betalen en dat wilden ze niet. Dus hadden ze in samenwerking van de micros (kleine busjes voor binnen de stad) alle uitgangswegen van Sucre geblokkeerd. Het zou 24 uur duren minstens en als e er niet uit zouden komen, nog langer. Gelukkig kwamen ze er woensdagavond al wel uit en konden we donderdag vroeg richting Uyuni, zo’n 9 uur met de bus in zuidwestelijke richting, waarvan de laatste 6 uur over onverharde weg. Vlakbij Uyuni ligt namelijk de grootste zoutvlakte van de hele wereld, heel erg indrukwekkend!
We hadden een tour geboekt voor 3 dagen met onderdak en eten voor maar 65 dollar en we zaten dus 3 dagen met een Frans koppel, een Japans meisje van 25, een Japanse man van 36 die geen Engels sprak , chauffeur/mecanicien Dionny en kok Jovana ( nog maar 17!)
.De eerste dag brachten we voornamelijk door op de zoutvlakte, di echt heel groot en verblindend is, echt heel cool. De mannen uit Uyuni hakken het zout uit en laten het drogen op hopen om het later op te halen om te processeren. Ook worden er artesanias van zout gemaakt, heel grappig! We lunchten op het isla de pescadores, een echt eiland midden op de zoutvlakte met allerlei cactussen etc. Gasstelletje was mee en er werd dus echt voor ons gekookt! Het Japanse meisje bleek nogal een apart figuur te zijn. Ze had zich helemaal gehuld in Boliviaanse kleding, maar was hier in Bolivia zoals t een Japanner betaamt, maar een weekje en had laptop, videocamera, fotocamera en nog meer elektronische zooi mee. Ze stond elke dag een half uur eerder voor ons op om haar witte make-up op te brengen (in Japan is wit mooi) en ze was bang voor alle dieren. Zelfs voor kleine hondjes en poezen!€ Met de andere Japanner konden we dus helemaal niet communiceren, alleen via haar en haar Engels was al niet zo goed. Alles wat Dionny zei moesten wij dan ook vertalen en aangezien ze niet alles meteen begrepen was dat nogal een gedoe!
We sliepen in een erg afgelegen dorpje en op dag twee zagen we meerdere lagunas met flamingo’s! Die houden van het brakke water wat hier op grote hoogte is. Weg was mijn beeld van flamingo’s in een tropisch paradijs! We eindigden de dag bij de het lago colorado (het gekleurde meer). Dit meer neemt namelijk allerlei roodachtige tinten aan als het waait door de algen die erin zitten. Erg apart om te zien!
Dag drie begon heel vroeg (4 uur op) om de geisers in de buurt met de zonsopgang te kunnen zien. We hadden geslapen op zon 4700 meter en het was dus behoorlijk koud zo vroeg, zon min 10 ofzo. Toen we alleen net een 20 minuten op weg waren kregen we een klapband en moesten we uiteindelijk bijna een uur buiten in de kou wachten. Nou en koud dat het was. Wij en de fransen waren er nog wel op gekleed, maar de Japanner had alleen sandalen meegenomen en de Japanse had die ochtend alleen slippers met sokken aangetrokken! Natuurlijk volgde hierdoor dus een hele opvoering van hoe vreselijk koud het wel niet was en toen een andere jeep langs kwam begon ze zelfs keihard Help! te roepen! Ik weet het niet deze ervaring met Japanners heeft me niet een heel goed beeld van ze gegeven. Ze kwamen een beetje dom en egoïstisch over de hele tijd. Maar goed al met al was het een leuk tripje en zijn we maandagochtend vroeg na een bus en een taxi om 5 uur s ochtends weer aangekomen in Sucre, waar we na weer een paar uurtjes in ons eigen bed nog even tweede Paasdag hebben gevierd met het zoeken en vinden van Paaseieren. Helaas mama was het Paaspakketje wel op donderdag langsgebracht maar waren we er toen niet! Maar we zullen nog steeds t huis wel versieren hoor!
Hopelijk hebben jullie allemaal ook een leuk Paasweekend gehad!

Liefs Anna