Entrevistas!

Hallo allemaal!

Na Uyuni konden we eindelijk goed aan de slag met interviewen! Vorige week hebben we er zo’n 15 in de stad gedaan bij families en ik ook nog enkele bij instituties.
Het ging goed, door al onze contacten die we hadden gelegd wilden ze wel met ons praten omdat we via de Padre kwamen of omdat ze al een briefje van ons via de school hadden gekregen. Zo wisten ze een beetje beter dat het goed zat. Want veel mensen blijken toch achterdochtig te zijn, zijn bang dat wij gringas van de belasting zijn, of dat we van de Spaanse regering zijn.
De afgelopen dagen hebben we er ook weer een boel in Chuqui Chuqui kunnen doen.
De mensen waren over het algemeen heel gastvrij, stoelen worden tevoorschijn gehaald en hoewel wij ook snoepjes en broodjes mee hadden, kregen wij ook vaak dingen aangeboden.
In de stad blijkt toch veel problemen te zijn met het achterlaten van kinderen hier. Veel koppels gaan naar Spanje om een paar jaar te werken en laten hun kindjes bij hun oma bijvoorbeeld, maar dat gaat niet altijd goed. Ook op het platteland wordt Chuqui Chuqui vooral gezien als een plek om kinderen op te voeden bij opa en oma.
Je maakt wat mee als je zo bij al die mensen thuis komt, zo waren we bij een vrouw in Sucre die nog helemaal verliefd was, want ze was net met haar man getrouwd voordat hij naar Italie vertrok. Het straalde er vanaf, en ook natuurlijk het gemis.
Verder kwamen we ook in Chuqui Chuqui bij een vrouw die in huilen uitbarstte omdat ze zich zo zorgen maakte om haar zoon van 24 die net naar Spanje was vertrokken. Best wel heftig.
Gisteren interviewden we ook een vrouw van 46 die en man van 90(!!) had. Ze had op haar 14e het eerste kind van m gekregen…..
Vele verhalen hebben we dus aangehoord, echt fijn om eindelijk echt aan de slag te zijn. Maar tegelijkertijd is het soms ook wel vermoeiend. De hele tijd aardig zijn en dezelfde vragen stellen. Vooral in Chuqui Chuqui is het soms echt lastig om te zorgen dat de mensen ons begrijpen. Voor velen is spaans ook hun tweede taal na Quechua en dat zorgt nogal eens voor miscommunicatie.
Dit weekend gaan we naar de hoofdstad van Bolivia, La Paz! Als het goed is ontmoet ik daar ook Karen die in het noorden van Bolivia zit. Daarna nog een week in Chuqui Chuiqui en dan moeten we gaan beginnen aan het maken van een document dat we hier achter kunnen laten. Ik heb nu nog even geen idee hoe ik aan de analyse moet beginnen, maar dat komt vast nog wel!
Liefs Anna