Al campo!

Hallo allemaal!

Een weekje al campo (op het platteland) was het! Het idee was dat we een beetje leerden wat Pasos doet en ook om te kijken waar wij onderzoek zouden kunnen gaan doen.
Maandag zijn we samen met Efrahim naar Chuqui Chuqui geweest, een dorpje op 1 uur rijden van Sucre, maar 1000 m lager. We moesten om 7 uur bij het kantoor zijn en Nederlanders dat we zijn waren we er te vroeg en kwam Efrahim pas om kwart over aan en konden we door ophalen van monteurs en het niet willen starten van de camioneta (pick up) pas om 9 uur Sucre uit. Beetje jammer van het vroege opstaan dus, maarja zo gaat dat hier!
In Chuqui Chuqui heeft Pasos een oficina en ze zijn daar vooral bezig met het introduceren van alternatieve bestrijdingsmiddelen van de gewassen. De groenten en fruit hebben daar namelijk behoorlijk wat chemicaliën erop, waardoor de mensen ziek worden.
Op dit moment wonen en werken er ook twee Franse studenten daar; Miriam en Martin. Zij helpen Pasos met allerlei dingen en hebben een agronomische achtergrond. Efrahim heeft ons even geïntroduceerd bij een familie die 4 zonen en dochters in Spanje heeft werken. Voor het carnaval zijn ze een maand terug, dus dat is een mooie gelegenheid. We hebben niet echt lang gepraat, maar we gaan voor ze weggaan nog een keer langs. Verder hebben we een rondleiding gekregen door het dorp, waar het trouwens echt een heel stuk warmer is dan in Sucre! Het is echt een klein dorp, met veel stof, want allemaal zandweggetjes. Het ligt in de vallei van de Rio Chico en daar hebben we ook nog even in gezwommen die dag. Veel meer konden we eigenlijk niet doen en om 6 uur waren we terug op het kantoor voor ‘la hora de té’ (theetijd). Dan gaan alle medewerkers aan de thee met een broodje en jam. Erg gezellig en echt iets voor mij!
Dinsdag gingen we nog meer Chuquisaca in voor een paar dagen. Dit keer naar het dorpje Sopachuy met Raoul, Sergio en Elias van Pasos. Dit dorp ligt op 4 uur rijden van Sucre en ligt in tegenstelling tot Chuqui Chuqui niet aan een geasfalteerde weg. Echt een heel andere wereld vergeleken met Sucre. Echt zoveel primitiever en armer.
Pasos is al een tijd bezig met projecten daar, maar gaat nu ook daar een kantoor vestigen en beginnen met een boel nieuwe projecten. 10% van het geld voor de projecten komt normaal van de gemeente en daarover kwamen ze praten. We hebben die middag dus meteen een vergadering met de burgemeester en raadsleden meegemaakt. Heel interessant om bij te zijn! Pasos gaat aan de slag met pijpleidingen zodat de mensen water in hun huis hebben, het onderhouden van dennenbossen voor exploitatie en heeft bijvoorbeeld ook een programma daar dat ze voor kinderen die naar school gaan medicijnen enzo betalen. We hebben ook de dag daarna met een vrouwelijk raadslid Doña Augustina gepraat over migratie binnen de gemeente (die weer bestaat uit een aantal comunidades).
Verder zijn we de hele dag op pad geweest met de landrover naar allerlei schooltjes in de comunidades. Een heleboel hobbelen en schokken was dat. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe afgelegen sommige mensen wonen in de bergen en sommige kinderen moeten dan ook meer dan een uur naar school lopen. De meeste kinderen op die scholen vonden ons heeeel eng. De meesten spreken nog niet zo goed Spaans, dat leren ze op school, want hun moedertaal is Quechua. Ze wilden wel op de foto, maar praten , ho maar. Het was wel echt een supertocht die dag over al die landweggetjes en het was erg gezellig met z’n 5en. S’avonds hebben we ook genoten van de lokaal gebrouwen wijn ‘kirusilla’, wat veel lijkt op erg zoete witte wijn. Onze bosjesmannen (we hebben heel veel foto’s van bossen gemaakt, vandaar) zijn wat woordjes Nederlands wijzer en wij weten ook wat in het Quechua te zeggen, al vind ik het nog steeds als Japans klinken. Verder hebben we ook kennisgemaakt met het eenzijdige eten op het platteland. ’s Middags en ’s avonds kip rijst en aardappelen! En dan smiddags nog daarvoor een wat volgens Sonja een maaltijdsoep zou zijn. Terug in Sucre gingen we dan ook gelijk aan de groentes, veel lekkerder!
Vrijdag hebben we eindelijk Roxana ontmoet, echt een hele leuke vrouw! We zijn meteen uitgenodigd voor haar verjaardag dit weekend. We hebben goed gepraat over het hoe en wat van onze onderzoeken en maandag gaan we dan ook echt beginnen, maar daarover later meer, anders wordt dit verhaal veel te lang!
Wat betreft het integreren in het stadse Boliviaanse leven gaat het helemaal goed. Gister hebben we kennis gemaakt met hét avondje uit hier: naar de Bingo! Hier helemaal niet voor oudjes, in een soort van casino waar je bingokaarten koopt voor 1,80 en 10 euro kunt winnen als je bingo hebt. Hoe suf ook, is het toch spannend als je meedoet! Verder heb ik me voor de aerosalsalessen die ik hier volg een mooi sportpak aangeschaft en nu hoor ik er helemaal bij, want menig Boliviaanse heeft m en draagt m ook buiten sportscholen.
Enige on-Boliviaanse verontrustende ervaring is het horen van de Gebroeders Ko met hun versie van ‘Hey, hey baby’ elke avond als we naar dé discotheek van Sucre, Mitos gaan!
Liefs Anna

PS. Ik weet niet hoe betrouwbaar de post hier is, maar dit is mijn adres hier:
Calle Azurduy 410, Sucre, Bolivia