Toga’s, Phujllay en Rio Chico

Afgelopen weekend werd er in de Joyride (zo’n beetje ons stamcafé hier) een themafeest gehouden: een toga party. In de Romeinse sferen dus en ik hou wel van verkleedfeestjes dus daar deden wij natuurlijk aan mee. Dus ook al voelde ik me niet helemaal top zaterdag (weinig energie en het gebruikelijke leeglopen) kochten Geke en ik wat goudlijkende accessoires op de markt en creëerden we samen met onze tafelkleden mooie toga-outfits. Maarja wat de Nederlandse eigenaar van de Joyride ons later vertelde: Bolivianen gaan zich niet zomaar verkleden…. Dus eigenlijk waren wij op het personeel na zo’n beetje de enigen die er wat aan hadden gedaan! Toch was het allemaal wel grappig, we vielen in ieder geval wel op en de voorpret bij dit soort dingen is eigenlijk altijd het leukste! (zie de foto’s). Ik hield het alleen niet zo lang uit op de party aangezien mijn paracetamol om 12 uur wel zo’n beetje was uitgewerkt en deze zondag was er het befaamde Phujllay in Tarabuco, nog eenmaal carnaval met folkloristische gewaden, dansen etc. We hadden een tour geboekt om geen gedoe te hebben, maar dat bleek niet de manier te zijn om dat te voorkomen, want de bus kwam uiteindelijk 2 uur later dan gepland aan door 2 keer wisselen van bussen en het vergeten van documenten waardoor we weer een heel stuk terug moesten. Maar goed eindelijk in Tarabuco was het een heel gebeuren met heel veel mensen, vooral van alle omringende comunidades die ieder zijn eigen dansgroepen hadden. De schoenen van de mannen bij deze dansen zijn vooral speciaal omdat het houten slippers zijn met blikken rammelaars aan de hiel, waardoor ze heel veel geluid kunnen maken tijdens de dans, die ook begeleid wordt door fluiten.
Ook aanwezig die middag in Tarabuco voor een bliksembezoek was de president van Bolivia: Evo Morales. Hij werd van het vliegveld van Sucre even snel overgevlogen per helicopter om even een praatje te houden en mee te dansen. Toen wij op het veld vol mensen aankwamen stond er een man in Tarabuceño gewaad een praatje te houden, maar het was helemaal niet zo goed te horen, en wij dachten dat het de burgemeester was ofzo. Later bleek na navragen dat het wel Evo was, maar wij hadden m niet echt helemaal herkend zo verkleed! We hebben dus geen woord gehoord van wat ie heeft gezegd, best erg! Toen hadden we ook wel ons fotomoment gemist, want vervolgens werd hij bedolven onder kado’s en ging hij de menigte in om mee te dansen. We hebben ons best gedaan en mijn beste zijn ‘Evo voor de helft’ en ‘Evo met zn hoofd naar beneden’. Toch leuk om ‘m in ieder geval een keer te hebben gezien in de tijd dat we hier zijn!
Deze werkweek zou dan eindelijk de migratie enquete op het platteland worden gehouden. Maandag werd er eerst een proef gedaan en woensdag ging het echt beginnen (nadat t zo’n drie keer was uitgesteld). Alleen zette dat niet zo lekker voelen zich door van maandag op dinsdag waardoor ik dinsdag na een vergadering op Pasos gewoon weer in bed ben gaan liggen. ’s Middags zijn we ook maar naar de dokter geweest in een ziekenhuis voor buikklachten ‘nummer 2 in heel Bolivia!’, waar ze een aparte muziekkeuze voor de gangen hadden. Toch beetje raar als je ziek zit te wachten op de dokter en uitslagen van testen met I will survive en YMCA op de achtergrond!
Uit de bloedtest bleek dat een bacterie weer die narigheid veroorzaakte, waardoor ik dus nu weer aan de antibiotica zit. Die horen blijkbaar bij mij en Latijns Amerika….
Tot donderdagmiddag heb ik alleen thuis gezeten en me beetje verveeld en heb toen maar besloten om toch nog naar Chuqui Chuqui te gaan, waar Geke en de Pasosmannen ondertussen dus al een paar dagen aan de gang waren. Vanmiddag gingen we alweer weg,dus heb uiteindelijk maar 2 enquetes gedaan, maarja heb toch even meegedaan.
Nu voel ik me wel weer ok en morgen gaan we voor een weekendje naar Potosi, een stad hier dichtbij, ben benieuwd!
Hopelijk gaat het er bij jullie iets gezonder aan toe!
Liefs Anna